گونه‌شناسی دینداری جوانان شهر اصفهان

           مسأله این پژوهش، تنوع و تکثری است که در مقوله دینداری در زمانه کنونی حادث شده است. این مطالعه با پذیرفتن این پیش‌فرض که دینداری به مثابه امری متنوع، متکثّر و متلوّن، خارج از دوگانه‌ دیندار یا بی‌دین بودن افراد است، به گونه‌شناسی دینداری جوانان شهر اصفهان پرداخته است. بدین منظور، با استفاده از روش ترکیبی (کیفی و کمّی) داده‌های پژوهش جمع‌آوری گردید. نتایج یافته‌های کیفی پژوهش، به شناسایی انواع هشت گانه‌ دینداری منجر گردید. نتایج این مطالعه بیانگر آن است که با تأکید بر معیار «توجه تامّ بر ابعاد دینداری» می‌توان به انواع «عبادی»، «مناسکی»، «فقهی» و«توسلی» و با تأکید بر معیار «خودتشخیصی» فرد نیز می‌توان به انواع «خودمرجع»، «ترکیبی»، «قلب‌پاک» و «اخلاق‌گرا» اشاره نمود. همچنین، یافته‌های کمّی پژوهش نشان داد که انواع «مناسکی»، «عبادی»، «فقهی»، «اخلاق‌گرا»، «قلب‌پاک»، «توسلی»، «خودمرجع» و «ترکیبی»، به ترتیب، برجسته‌ترین انواع دینداری را در بین جوانان شهر اصفهان تشکیل می‌دهند. علاوه بر این، استفاده از تکنیک تحلیل خوشه‌ای و رسیدن به دو نوع دینداری کلی (دینداری تام و دینداری خودتشخیصی) و انواع ذیل آن، الگوی گونه‌شناسی کیفی پژوهش را تأیید کرد.